De laatste dagen

Lieve allemaal,

Vandaag de laatste dag gewerkt op afdeling 80, afscheid genomen. Was een plezierige periode om daar mee te werken binnen het team. Vandaag als laatste keer met een stagiaire het stafoverleg bijgewoond, erg interessant om met de neuroloog en internist over de verschillende patiëntencasussen te spreken en een verder beleid te maken. Ik ben dan de enige zuster die vragen stelt en me echt voorbereid. De zusters van de andere afdelingen zitten erbij alleen om te luisteren maar hebben weinig tot geen inbreng, erg bijzonder. De cultuur hier is dat de dokter is heilig en heeft (bijna altijd) gelijk.
Dinsdag met de hoofdverpleegkundige de weken geëvalueerd. Ze was erg tevreden over de werkzaamheden van mij en was content met de aanbevelingen die ik heb gedaan voor de afdeling.

Ik ben vorige week 3 dagen wezen werken in het academisch ziekenhuis op de afdeling neurologie. Een afdeling met 40 bedden en voornamelijk CVA-patiënten. Daarnaast patiënten met tumoren, epilepsie en trauma’s. In dit ziekenhuis is het ook zo dat de patiënten zelf hun washandjes, baddoeken, wc-papier en incontinentiemateriaal meenemen. Daarnaast neemt de familie regelmatig eten mee voor de patiënt.
De ontvangst op deze afdeling was erg leuk, waren allemaal hartelijk en waren blij met mijn hulp. Ik zou eerst 2 dagen werken, maar op de 2e dag heb ik de verpleegkundig directeur gebeld of ik nog 1 dag mocht werken omdat ik het naar mijn zin had.
De verpleegkundigen werken niet op zaal, zij zijn verantwoordelijk voor de medicatie, praktijkbegeleiding en artsenvisite. Ik was de enige verpleegkundige die op zaal stond, daarnaast zijn er 1 of 2 ziekenverzorgende en assistent verpleegkunde en stagiaires.
Er moesten ’s morgens veel mensen worden gebaad dus werd er via een briefje de patiënten onder elkaar verdeeld. Dus hier was het eindelijk weer eens hard werken, haha.
De basiszorg is zo intensief dat dit bijna het enige is waar je aan toekomt. Hierdoor is er voor kwaliteitszorg, alle patiënten mobiliseren en gesprekken aangaan met patiënten weinig tot geen tijd. Hier over gesproken met de praktijkbegeleider en dat hij ook aan mij vroeg hoe ik hier tegenaan kijk en eventuele tips hiervoor had. Daarnaast worden verpleegkundige anamneses niet ingevuld, aangezien dit teveel tijd in beslag neemt. Er wordt ook geen verpleegplan geschreven. Dus wat de patiënten precies hebben moest ik uit de medische status halen waar geen overzicht in was, dus van de meeste patiënten wist ik niet wat ze hadden en welke nevendiagnoses.
Wat wel leuk was dat een aantal patiënten door hadden dat ik direct hulp verleende als ze dat vroegen en dat ze mij regelmatig riepen. Hier ook met verschillende patiënten en familie over gesproken en dat hun dit ernstig zorgen baart. Daarnaast kan de patiënt niet schellen, en moet de patiënt net zolang roepen tot er iemand luistert en ook nog komt.
Tijdens het bezoekuur ging ik daarom regelmatig over de verschillende kamers om te kijken of er hulp geboden moest worden. Tijdens het bezoekuur wordt er geschaft door het personeel. Er worden weinig tot geen vragen beantwoord door de verpleging naar het bezoek. Op vrijdagochtend kan het bezoek zich inschrijven voor een kort gesprek met de neuroloog. Staan ze allen in een rij op de gang met de medische status in de hand te wachten dat ze worden omgeroepen. Hele bijzondere gewaarwording.
Bij het afscheid van de hoofdverpleegkundige was ze mij erg dankbaar voor de hulp deze dagen en dat ik niet onderdeed aan het personeel. Daarnaast zei ze dat ze me niet kunnen betalen voor het werk dat ik voor ze heb gedaan. Een mooi compliment om in mijn zak te steken.
Zo meteen ga ik uit met een aantal meiden die ik hier heb leren kennen in het werk. Ben benieuwd hoe het uitgaansleven hier is.

Tot over een aantal dagen,

Liefs Fronie

Ja ook voor mij (Nelly) was het vandaag afscheid nemen. Alhoewel ik morgen nog even terug moet om mijn kamer op te ruimen en de laatste informatie aan docenten te geven voor de komende 2 maanden.
Ik heb een heel bijzondere tijd hier gehad, genoten van het werken met collega’s in een heel andere cultuur die net zoals ik het beste willen voor hun studenten, mogelijkheden creëren in het leren en hun ontwikkeling tot volleerd beroepsbeoefenaar.
Deze week de eerste echte trainingen aan docenten gegeven wat voor hen een bijzondere ervaring was, op een speelse ontspannen manier met elkaar praten over je eigen stijl van werken, waar je over twijfelt, wat je kwaliteiten zijn en hoe je die benut o.a. in relatie tot het starten met studie loopbaan begeleiding van studenten en ze zelfstandiger laten werken/leren tijdens het vak verpleegkunde. Ze willen en gaan ermee verder onder begeleiding van mij volgend jaar. Vaardigheden leren die niet alleen maar corrigerend en sturend zijn maar ook speels, uitnodigend en stimulerend. Overigens zijn ze zeer betrokken bij de studenten en heerst er een ontspannen sfeer tussen docent verpleegkunde en student. Goed en fout denken is nog veel de basis in het leren, ze willen dat graag anders en weten nog niet helemaal hoe. Studenten leren hier alle vakken helemaal uit het hoofd voor de toetsen en het examen.
Vanmorgen een evaluatie en soort van contractgesprek gehad met de directeur en onderwijsmanager, naar tevredenheid voor beide partijen. We hebben samen geconstateerd dat er veel werk voor me ligt de komende tijd. Dus volgend jaar zal ik hier af en toe een paar weken zijn voor het trainen en coachen van docenten en af en toe een les voor studenten.
Om 12 uur hadden ze een afscheid voor me georganiseerd waarin de docenten hun waardering voor mij uitspraken en dat ze uitzien naar de volgende keer.
Het mooiste compliment wat ik meerdere keren deze week kreeg was wel dat ze het ontzettend waardeerden hoe ik aansloot bij hun cultuur en niet de zoveelste bakra ben die hun verteld wat ze allemaal moeten veranderen. Dit was wel mijn grootste onzekerheid toen ik hier naar toe ging en in de eerste week. Kortom we hebben elkaar ontmoet in het gezamenlijk belang. Aansluitend aan de feedback was er een maaltijdsoep, pindasoepen met bananendeegballen en de driepoten en nekken van de kip. Vinden ze hier heerlijk!

Gisteren hebben we de viering van 34 jaar onafhankelijkheid meegevierd. Was erg sfeervol met vooral mooi aangeklede mensen, familie’s allemaal in dezelfde kleurrijke stijl en vooral veel eten en drinken. Ik heb me laten aankleden door een jonge vrouw op de markt en kreeg daar later veel leuke reacties op, een blanke vrouw in surinaaamse feestkledij (zie foto).
Morgen vieren Fronie en ik ons afscheid hier in de stad, heerlijk winkelen, eten en drinken in de stad en dan gaan we zaterdag richting Nederland en landen zondag zo rond 9 uur op Schiphol. Het is mooi geweest hier en thuis wachten er ook weer mooie dingen. Gabe, mijn eigen huis, familie, vrienden en collega’s en Allard die volgende week van zijn studie in Zweden terugkomt.
We zien en spreken elkaar weer gauw en dank voor alle leuke reacties op de site.
Lieve groet Nelly